Ο Αντώνης Σαμαράς στις τελευταίες δημοσκοπήσεις τυγχάνει της ελαχίστης δημοτικότητας, όπου για πρώτη φορά ιστορικά ο γραμματέας του ΚΚΕ να ξεπερνά τον αρχηγό του συντηρητικού κόμματος, οδεύοντας κυριολεκτικά τη δεξιά σε κομματική αποσύνθεση. Τα νέα δεν είναι ευχάριστα και για το ΠΑΣΟΚ. Τα σενάρια πιθανών εκλογών αναζωπυρώνονται και οι ζυμώσεις ευρύτερων συνασπισμών εντείνονται. Σε πρόσφατη συνέντευξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ανοιχτός σε μια συνεργασία συνασπισμού τονίζοντας “Oι διαφορές μας με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι θα μπορούσαν να γεφυρωθούν”.
Ο Λυκούργος Λιαρόπουλος, στέλεχος του Ποταμιού, ο “βάστα Γερούν” κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με ανάλογες τοποθετήσεις.
Σε χθεσινή ημερίδα στο ξενοδοχείο Royal Olympic με θέμα “Πως χτίζονται οι κυβερνήσεις συνεργασίας ανάμεσα στα κόμματα” με συντονίστρια την πρώην υπουργό Παιδείας, Άννα Διαμαντόπουλου, ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, ο γραμματέας της ΝΔ, τάχθηκε υπέρ της πριμοδότησης των συνασπισμών με μπόνους 50 εδρών που σήμερα επιτρέπεται μόνο στα κόμματα. Ο κατάπτυστος αντιδημοκρατικός νόμος του σημερινού Πρόεδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, να επεκταθεί και στους συνασπισμούς.
Μεταξύ άλλων ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, για τον οποίο δεν έχουμε μάθει ακόμα νεότερα για την πρόοδο στην υπόθεση ελέγχου του ΣΔΟΕ στις ΜΚΟ που εμπλέκεται, ανέφερε “Η νέα πραγματικότητα που βιώνουμε λοιπόν, επιβάλλει και νέο τρόπο συμπεριφοράς. Οι κυβερνητικοί εταίροι, όποιοι και αν είναι αυτοί, αντί να εξαντλούνται σε ασκήσεις διαφοροποίησης προκειμένου να αποφύγουν τη φθορά, θα ήταν καλύτερα να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στη διατύπωση προτάσεων για βελτίωση του κυβερνητικού έργου. Κάπως έτσι, θα ήθελα να φτάσω στο σήμερα. Όπου, έστω και σε πολύ βασικά ζητήματα, σήμερα υπάρχουν συγκλίσεις, μεταξύ Νέας Δημοκρατίας, Ποταμιού και ΠΑΣΟΚ” συνεχίζοντας “Σε μία περίοδο που η Ελλάδα έχει ανάγκη από σταθερότητα και ευρύτερες συναινέσεις, θα μπορούσε να εισαχθεί ειδική πρόβλεψη πως ένας συνασπισμός κομμάτων να μπορεί να λαμβάνει το μπόνους των 50 εδρών σε περίπτωση νίκης, χωρίς καμία προϋπόθεση, εφ' όσον όμως ικανοποιείται μια αναγκαία συνθήκη. Να έχει ο συνασπισμός αυτός, καταθέσει προεκλογικά το ενιαίο πρόγραμμα του, ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες ότι τα κόμματα που τον απαρτίζουν μετεκλογικά θα συνεργαστούν μεταξύ τους, έχοντας συγκεκριμένο πρόσωπο ως πρωθυπουργό. Από πριν όμως η συμφωνία. Όχι μετεκλογικά, όχι στο πόδι, όχι στη βάση σκοπιμοτήτων και προσωπικών φιλοδοξιών. Να ξέρει ο πολίτης ποιοι σχηματισμοί, θα στηρίξουν ποιες μεταρρυθμίσεις, πριν πάει να ψηφίσει”.
Με πρόσχημα τον “φιλευρωπαΪκό προσανατολισμό” τα δύο κόμματα που κυβερνούσαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια προσεγγίζοντας το Ποτάμι ως νέο συνεργάτη εφεύρουν νέα τερτίπια για να επανέλθουν στην εξουσία μέσω συνασπισμών με μπόνους 50 εδρών. Είναι έκδηλο πως δεν έχουν αποδεχθεί την ήττα τους. Είναι προφανές πως δεν θα αγγίξουν τα ποσοστά του παρελθόντος ώστε να τους δοθεί εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Τα κουκιά δεν βγαίνουν. Είναι εξαρτημένοι με τους κυβερνητικούς θώκους. Γνωρίζουν πως έχουν χρεοκοπήσει και ο ελληνικός λαός πλέον δεν τους εμπιστεύεται.
Κι μιας κι επανέρχονται στο προσκήνιο οι συνασπισμοί κομμάτων, ο Κώστας Εφήμερος έφερε στο φως της δημοσιότητας την κατάπτυστη συμφωνία μεταξύ της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ με το σκάνδαλο της ποσόστωσης το 2012. Τα τρία κόμματα με γνώμονα το “εθνικό συμφέρον” μοίραζαν την πίττα του δημοσίου με κομματικά κριτήρια σε προσυμφωνημένες αναλογίες. Το έργο το έχουμε ξαναδεί.
Κλείνοντας, για το πώς οι πολιτικοί αντιλαμβάνονται το εκλογικό σώμα, αποτυπώνεται στα λόγια του Σπύρου Λυκούδη, νυν στελέχους του Ποταμιού, στην πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή “Κανείς δεν μπορεί να επιχαίρει για ενδεχόμενη αποτυχία της χώρας που θα έχει τραγικές συνέπειες, διότι ο λογαριασμός πλέον δεν θα πάει στα γνωστά υποζύγια αλλά σε όλους”.
Τα λόγια είναι περιττά. Μόνο τραγικούς έως επικίνδυνους θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω.
