Ανέμενα ο Αλέξης Τσίπρας να κάνει την υπέρβαση και να πρότεινε για πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα πρόσωπο που θα ένωνε τους Έλληνες. Ένα πρόσωπο που δεν προερχόταν απαραίτητα από την πολιτική σκηνή της χώρας. Ο θεσμός του προέδρου της Δημοκρατίας έχει υποβαθμιστεί. Τόσοι ακαδημαϊκοί και πνευματικοί άνθρωποι υπάρχουν σ΄αυτόν τον τόπο. Ο απερχόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, θα μείνει στην ιστορία ως ο πρόεδρος που υπέγραφε αβίαστα πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αντιλαϊκών μέτρων.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν διαφοροποιήθηκε, αλλά κινήθηκε στα πλαίσια της κομματικής καμαρίλας συνεχίζοντας την άτυπη παράδοση και πρότεινε από το χώρο της αντιπολίτευσης τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. “Ο Προκόπης Παυλόπουλος μπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία τον λαό και τη χώρα” είπε ο πρωθυπουργός αιτιολογώντας την επιλογή του. “Η Αριστερά στις πιο κρίσιμες στιγμές δεν υπήρξε ποτέ αλαζονική απέναντι στην ιστορία της, ούτε διεκδικούσε αξιώματα για τον εαυτό της”, τόνισε, συμπληρώνοντας ότι “χρειάζεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας με αποδεδειγμένη δημοκρατική ευαισθησία, υψηλό αίσθημα πατριωτικής ευθύνης, ο οποίος να χαίρει αποδοχής και από τη Βουλή”.
Αυτές τις ημέρες χύθηκε αρκετή μελάνη με την ονοματολογία και τα διάφορα παρασκηνιακά δημοσιεύματα για παρεμβάσεις έξωθεν παραγόντων.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν παύει να παραμένει ένας πολιτικός που υπέγραψε το μνημόνιο 2 επί πρωθυπουργίας Παπαδήμα το Φεβρουάριο του 2012 τότε που κάηκε η Αθήνα. Ένας συνταγματολόγος, δεν είναι δα κι ο πρώτος, ψήφιζε αντιλαϊκά και αντισυνταγματικά μέτρα. Σαφώς άσκησε δριμεία κριτική στη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, αλλά έχει μείνει εκτός Βουλής και μιλούσε εκ του ασφαλούς. Καλές οι περγαμηνές, τα βιβλία που έχει συγγράψει, αλλά η μνήμη παραμένει νωπή.
Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί επικριτές για την υποψηφιότητα του Προκόπη Παυλόπουλου. Δεν έχουν και λίγα να του προσάψουν. Είναι ένας πολιτικός με μεγάλη διαδρομή από διάφορα υπουργεία.
Δεν σκοπεύω να μακρηγορήσω. Ακούγοντας το όνομα του Προκόπη Παυλόπουλου αυτόματα ένιωσα την ανάγκη πως o Προέδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να εκλέγεται κατευθείαν από το λαό. Σε κάθε περίπτωση το ανώτατο αξίωμα δεν θα υπόκειται σε εξωγενείς ευρωπαϊκούς παράγοντες. Για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε πως οι πολιτικοί είναι περιορισμένης ευθύνης, υποχείρια ξένων παραγόντων κι όχι πραγματικοί στυλοβάτες της δημοκρατίας κι εν τέλει του Συντάγματος.
Μας άφησες Παυλόπουλους, Αλέξη!
