Ο Σταύρος Θεοδωράκης με πολύχρονη εμπειρία στο μιντιακό σύστημα γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά τον κλάδο του. Στο νέο του ρόλο, του ιδρυτή του Ποταμιού, έδωσε συνεντεύξεις μόνο σε δημοσιογράφους που θεώρησε πως θα έβγαινε αλώβητος. Εσκεμμένα ακύρωσε την συνέντευξή του στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου “Enikos”. Θα ήταν ζόρικη κατάσταση κι απέφυγε την κακοτοπιά. Ήξερε πως την επόμενη μέρα θα κρεμιόταν στα μανταλάκια. Αντιπρότεινε να γίνει debate πολιτικών αρχηγών. Οι δημοσκοπήσεις του φούσκωσαν τα μυαλά, είναι πασιφανές. Ο θεόσταλτος Μεσσίας Θεοδωράκης άντλησε δύναμη από τα πλήθη των δημοσκοπικών ψηφοφόρων του και αυτομάτως θεώρησε τον εαυτό του ισχυρή πολιτική δύναμη. Αγνοεί πως στις ευρωεκλογές κατεβαίνουν 46 πολιτικά κόμματα και συνασπισμοί, όπου τυγχάνουν καθολικού μιντιακού αποκλεισμού.
Παράλληλα, ως έντιμος δημοσιογράφος όφειλε να απαντήσει στα άρθρα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και του Κώστα Βαξεβάνη για τις στημένες εκπομπές του. Υπάρχουν μαρτυρίες. Βέβαια, έχουμε αποκτήσει ανοσία πλέον μετά τις αποκαλύψεις της Μαρίας Σπυράκη που απέκρυψε την αλήθεια και την πήρε στο μαξιλάρι της. Δεν είναι τυχαίο πως εργάζονταν και στο ίδιο κανάλι.
Αν δεν με απατά η μνήμη μου ο Θεοδωράκης ανακοίνωσε το κόμμα του στο τέλος Φεβρουαρίου. Πριν προλάβει να τοποθετηθεί πολιτικά κι ιδεολογικά μόνο στο όνομα της ίδρυσης του κόμματος του οι δημοσκοπικές εταιρείες του έδωσαν ποσοστά στην Αττική 6% και στη Μακεδονία 8%, πράγμα ασύλληπτο για κάθε λογικό όν. Μέσα από συζητήσεις καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως αν ίσχυε αυτό το ποσοστό ο ελληνικός λαός είναι άξιος της μοίρας του.
Δεν θα ασχοληθώ με τα πρωτότυπα αντίσκηνα του Ποταμιού αντί περιπτέρων και τα αμερικάνικα σποτάκια της “Πρώτης φόρας”. Παρατηρώ ένα δημοσιογράφο που εκτελεί άψογα ένα ρόλο στη σύγχρονη commedia dell’ arte. Ο λόγος του δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, το διαφορετικό και πάνω απ’ όλα δεν διαθέτει τη ρητορική δεινότητα. Στις αρχικές του συγκεντρώσεις η παρουσία του κόσμου ήταν μηδαμινή. Σε πιο πρόσφατες ομιλίες παρατηρώ λίγο παραπάνω κόσμο, θεατές μιας παράσταση κι όχι πολιτικής.
Αλλά ως δούμε μερικά από τα δείγματα του Ποταμιού.
Ο Νίκος Δήμου υπήρξε από τους πρώτους υποστηρικτές του Σταύρου Θεοδωράκη. Το άρθρο του “Aντικληρικισμός κι αντικομουνισμός” προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με αποτέλεσμα τη ρήξη μεταξύ των δύο ανδρών και την παραίτηση του Δήμου. Ιδιαίτερα θιγμένος ο Δήμου απάντησε σκληρά στον Θεοδωράκη. Αναφέρω το συγκεκριμένο συμβάν για τη στάση που κράτησε ο Θεοδωράκης ως αρχηγός κόμματος.
Η Χριστίνα Ταχιάου είναι υποψήφια ευρωβουλευτής με το Ποτάμι. Έχει αναρτήσει δημόσια στο facebook τη άποψη ή καλύτερα τη θέση της για το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή “σεβόμενη” την αργία των υπαλλήλων.
Ένας άλλος υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Ποτάμι είναι ο Σταύρος Τσακυράκης, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με άρθρο προκαλεί το κοινό αίσθημα κάνοντας λόγο για εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά την αδερφοποίηση με τους Γερμανούς. Δεν σκοπεύω να αναλωθώ απαντώντας σε κάθε θέση του.
Μέσα σ΄ όλα αυτά τα όμορφα και τα ευτράπελα, ο Σταύρος Θεοδωρακής δεν παρέλειψε να ασκήσει κριτική στα πανάκριβα εξοδολόγια των ΑΝΕΛ λαμβάνοντας την αποστομωτική απάντηση του Πάνου Καμμένου. Ανοιχτά ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ κατονόμασε ποιος κρύβεται πίσω από το Ποτάμι σε δήλωση του στα Τρίκαλα.
Θεωρώ πως το Ποτάμι θα πατώσει στις ευρωεκλογές ή τουλάχιστον αμφιβάλλω αν θα πλησιάσει τα ποσοστά που του δίνουν οι δημοσκόποι. Απλά, γιατί δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για την κοινωνική και πολιτική ζύμωση.
Άλλωστε, πρώην υπάλληλος του και φίλος, ο Δημήτρης Σκαρμούτσος σε συνέντευξη του δήλωσε πως δεν θα βοηθούσε τον Σταυρό που ασχολείται με την πολιτική. Κάτι παραπάνω γνωρίζει.
