Συνήθως τα καλοκαίρια επισκεπτόμαστε τα πάτρια εδάφη της οικογένειας μου σε ένα μικρό χωριό της Αρκαδίας. Ένα χωριό που μαράζωσε κι αυτό όπως όλα της περιφέρειας, συνέπεια της έκρηξης του φαινομένου της αστυφιλίας.Τα καλοκαίρια το χωριό ζωντανεύει. Τα σπίτια ανοίγουν ξανά, ασπρίζονται οι αυλές κι ακούγονται παιδικές φωνές. Το περσινό καλοκαίρι μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Γείτονες – ιδιοκτήτες που δεν επισκέπτονται το χωριό, είχαν παραχωρήσει την οικία τους σε μια φτωχή οικογένεια μεταναστών από την Αλβανία. Σε ένα ζευγάρι που είχε ένα δίχρονο κοριτσάκι, την Έρσα.
Είχαν δημιουργήσει το δικό τους περιβολάκι και έτρεφαν κότες στον κήπο τους. Τα μεροκάματα σε ένα μικρό χωριό είναι περιορισμένα. Αμέσως ξεκίνησαν οι επαφές με τους καινούργιους γείτονες. Η μητέρα δεν μιλούσε καλά ελληνικά, αλλά καταλάβαινε και συνεννοούμασταν. Ο πατέρας μιλούσε άψογα τα ελληνικά. Η Έρσα μόλις δύο χρονών στο περιορισμένο λεξιλόγιο της χρησιμοποιούσε και τις δύο γλώσσες.
Η Έρσα ήταν ιδιαίτερα κοινωνική. Την ήξεραν όλοι. Της άρεσαν οι βόλτες και οι κουβέντες με τους ηλικιωμένους ανθρώπους του χωριού. Άλλωστε με αυτούς ζούσε καθημερινά. Μάλιστα, αρκετοί ηλικιωμένοι αγαπούσαν την οικογένεια, καθώς τους βοηθούσαν σε διάφορα θελήματα.
Το χωριό είναι σχετικά ήσυχο. Αλλά νιώθαμε ασφαλείς που θα υπήρχαν οι γείτονες, η οικογένεια της Έρσας. Συνήθως μια πλειοψηφία των ηλικιωμένων κάτοικων ξεχειμωνιάζει στα παιδιά τους στις αστικές πόλεις. Το σπίτι μας ήταν γεμάτο από παιχνίδια του ανιψιού μου μικρότερης ηλικίας. Ο μικρός μας συμφώνησε αμέσως να τα χαρίσουμε στην Έρσα. Της φώναζε από το υπερυψωμένο μπαλκόνι να παίξουν μαζί, να την κεράσει σοκολάτες και παγωτά. Η οικογένεια της Έρσας ανταπέδωσε την όποια προσφορά μας στο παιδί τους. Ήταν περήφανη οικογένεια. Μας συγκίνησε η χειρονομία τους να δώσουν φρέσκα αυγά ή φρέσκα λαχανικά από τον κήπο τους. Μας έκανε εντύπωση που ο πατέρας δέχθηκε να καθαρίσει τον κήπο μας με μεροκάματο 20 ευρώ για δύο ώρες, ενώ οι συγχωριανοί μας ζητούσαν 50 ευρώ. Κακά τα ψέματα, αναζητώντας να προσφέρεις σε μικρό παιδί γνήσια προϊόντα σε ένα χωριό θα τα ακριβοπληρώσεις.
Μας έκανε εντύπωση που τηρούσαν ησυχία τις μεσημεριανές και τις βραδινές ώρες. Εμείς μαζευόμασταν διάφοροι φίλοι και συγγενείς που είχαν πολύ καιρό να βρεθούν και οι κουβέντες και ο σχετικός ενθουσιασμός αναζωπυρώνονται.
Δυστυχώς, μάθαμε τον περασμένο Νοέβριο πως η Έρσα με την οικογένεια της έφυγαν για την Αλβανία. Η γειτονιά θα είναι πάλι έρημη. Δεν θα ακούσουμε τα τραγούδια της Έρσας.
Υ.Γ.: Έγραψα για την Έρσα, γιατί σήμερα διαπληκτίζομαι στο twitter με τον Βελόπουλο για τους Αλβανούς.
