Ο πρώην τσάρος της οικονομίας, Γιάνης Βαρουφάκης, το asset του Αλέξη Τσίπρα, κατά την ταπεινή μου γνώμη αποτελεί ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, καθώς διαθέτει τόσους υποστηρικτές όσο κι επικριτές.Δεν θα αμφισβητήσω την επιστημονική του επάρκεια, δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου. Αναλαμβάνοντας το τιμόνι της ελληνικής οικονομίας, τις διαπραγματεύσεις, την ατραπό της οικονομικής ανάπτυξης, εύλογο τα φώτα της δημοσιότητας να εστιάσουν στο πρόσωπό του, στην οικογενειακή του ζωή από τον εγχώριο και το διεθνή τύπο.
Σίγουρα είναι καταξιωμένος άνθρωπος και βάσει των αναγκών της πυραμίδας του Maslow, επιζητά την αυτοεκτίμηση, το σεβασμό και την αυτοπραγμάτωση. Χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως νάρκισσος, εγωπαθής και τα συστημικά μέσα δεν παρέλειψαν να του χρεώσουν πως πάσχει από σύνδρομο ύβρεως, ίσως το πιο μελανό σημείο της μιντιακής παρακμής.
Του έχουν χρεώσει πολλά, ο κατάλογος είναι μακρύς κι ατελείωτος. Μιλούσε για λιτό βίο, ενώ διαβιούσε μια πλούσια ζωή στο εξοχικό του στην Αίγινα. Προφανώς για να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας, θα έπρεπε να είχε παντρευτεί μια φτωχή γυναίκα. Επιχειρήματα άνευ αποχρώντος λόγου.
Τον κατηγόρησαν πως είναι πράκτορας του Σόρος, του γνωστού κερδοσκόπου κι αρπαχτικού. Προφανώς, ο Σόρος τύγχανε της εκτίμησης των δημοσιογράφων όταν έδινε δωρεές στη χειμαζόμενη χώρα με άσυλα και πετρέλαιο θέρμανσης στα σχολεία.
Κατηγορήθηκε από πολιτικούς του αντιπάλους, από μεγαλοδημοσιογράφους, από απλούς πολίτες. Ενδεικτικά θυμάμαι την Ντόρα Μπακογιάννη να τον αποκαλεί βαρίδι για τη χώρα και να ζητά την αποπομπή του από το υπουργείο. Αργότερα, η ίδια πολιτικός της ΝΔ λόγω των δημοσιευμάτων της Καθημερινής ζήτησε εμμέσως και δημοσίως την παραπομπή για εσχάτη προδοσία, καθώς οι ενδείξεις αποτελούσαν πως ενήργησε με δόλο.
Παρακολουθώντας τον πρώην υπουργό όλο αυτό τον καιρό θα ήθελα να επισημάνω τα στοιχεία που με ενόχλησαν επί υπουργίας του. Με ενόχλησε η τοποθέτηση της Έλενας Παναρίτη ως συνεργάτιδα του. Με ενόχλησε όταν έμαθα πως η Lazard συμβούλευε αμισθί το υπουργικό επιτελείο. Δωρεάν συμβουλές δεν υπάρχουν νομοτελειακά. Προβληματίστηκα γιατί οι προηγούμενοι πλήρωσαν την συγκεκριμένη εταιρεία αδρά.
Με ενοχλούσε όταν ο Γιάνης Βαρουφάκης επιχειρηματολογούσε πως θα πρότεινε ένα σχέδιο Μέρκελ κατά τα πρότυπα του σχεδίου Μάρσαλ. Και σ’ αυτό θα είμαι κάθετη. Με ενοχλούσε όταν ο Βαρουφάκης μιλούσε πως στην κρίση πλούσιοι και φτωχοί έχουν πληγεί το ίδιο.
Με ενόχλησε όταν ο Βαρουφάκης επιτέθηκε στην πρωτοβουλία για τη σύσταση της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου. Με ενόχλησε όταν ο Βαρουφάκης διάλεξε να περάσει το Σαββατοκύριακο στην Αίγινα με την κόρη του, ενώ θα έπρεπε να βρισκόταν στη Βουλή. Λύσεις υπήρχαν, θα μπορούσε να πάρει το πρώτο καράβι της επόμενης ημέρας.
Υπάρχουν κι άλλες δηλώσεις στο μυαλό του Βαρουφάκη, αλλά ειλικρινά δεν έχει σημασία να μακρηγορώ.
Σε καμία περίπτωση δεν θα τον κατηγορήσω που εκπονούσε εναλλακτικό σχέδιο. Δεν θα εξετάσω αν ήταν σωστό ή ανεπιτυχές ή δεν θα το συγκρίνω με το σχέδιο της αριστερής πλατφόρμας. Μια χώρα πρέπει να διαθέτει plan B. Οι ορίζοντες των ανοιχτόμυαλων δεν επιτρέπεται να περιορίζονται σε μονόδρομες λύσεις και μάλιστα με τον ίδιο να υπεραμύνεται για το ευρώ.
Έχει δίκιο ο πως η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα έπρεπε να παραιτηθεί και να μην αποδεχθεί του εξευτελιστικούς όρους του τρίτου μνημονίου. Ο νέος κώδικας πολιτικής δικονομίας, εφεξής τραπεζοκεντρικός, ισοπεδώνει κάθε δικαίωμα και κεκτημένο. Τα δε υφεσιακά μέτρα δεν χρειάζονται περαιτέρω ανάλυσης.
Η Βαρουφειάδα καλά κρατεί και θα κρατεί μέσω υπερβολών, μύδρων, κανιβαλισμών. Η αποδόμηση του Βαρουφάκη επιδέχεται διττής στρατηγικής, αποδομείται ο πρώην υπουργός και παράλληλα η κυβέρνηση.
Πάντως σε καμία περίπτωση δεν θα δεχθώ πως ξεσκεπάστηκε το αληθινό πρόσωπο των Ευρωπαϊκών θεσμών. Σε κάποιους καθαρόαιμους αριστερούς αυτά είναι ήδη γνωστά και χιλιοειπωμένα.
Μεγάλες προσδοκίες.
Η ιστορία θα δείξει.
