Γροθιά στο στομάχι οι ουρές των συνταξιούχων στα ΑΤΜ που περίμεναν υπομονετικά και ταλαιπωρούνταν για λάβουν τα 120 ευρώ. Κάποιοι δεν τα κατάφερναν, λιποθυμούσαν. Δεν είχαμε και τους προηγούμενες μήνες ουρές στις Τράπεζες; Πρωταγωνιστές δεν ήταν και τότε αυτά τα εγκαταλελειμμένα περήφανα γεροντάκια; Ποιος ενδιαφέρθηκε να ασχοληθεί αν καταφέρνουν να καλύψουν τις ανάγκες του μήνα, τα φάρμακά τους; Τι θα πει συντηρούν με την πενιχρή σύνταξή τους τα άνεργα παιδιά τους;
Δια μαγείας ξεχάστηκαν όλα. Φταίει αποκλειστικά η κυβέρνηση μετέφεραν επί εικοσιτετραώρου βάσης τα γνωστά δημοσιογραφικά φερέφωνα. Ας δεχθούμε ότι φταίει. Κρεμάστε τους. Αλλά πρώτα κρεμάστε και τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ποιος έφθασε την ανεργία στο κόκκινο με το ντροπιαστικό ρεκόρ; Ποιος πετσόκοψε συντάξεις και μισθούς στο δήθεν όνομα της ανάπτυξης; Ποια κόμματα κατέστρεψαν, λεηλάτησαν και διέλυσαν τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια; Πόσα έχει πληρώσει ο λαός τα τελευταία 30 χρόνια μόνο σε τόκους στα ξένα αρπακτικά;
Mέχρι κι οι φιλελεύθεροι πλέον το αποδέχονται.
Ναι ή όχι; Σε κάθε περίπτωση φτάνει η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό των τελευταίων σαράντα ετών.
— Θανάσης Μαυρίδης (@thmavridis) July 3, 2015
Mαζί κι εμείς με αυτά τα γεροντάκια στις ουρές των ΑΤΜ. Κουβεντιάζαμε, καλαμπουρίζαμε για να περάσει η ώρα. Ήμουν τυχερή, γιατί στη δική μου περιοχή ίσως δεν υπήρξαν δυσάρεστα ή ανεπιθύμητα περιστατικά.
“Κορίτσι μου, γέρασα. Άσπρισαν τα μαλλιά μου. Σ΄ αυτή τη χώρα δεν είχαμε ικανούς πολιτικούς” μου είπε ένα καλοστεκούμενος συμπαθέστατος παππούς μεταφέροντάς μου το δικό του απόσταγμα σοφίας και εμπειρίας.
Ας τα προσπεράσουμε όλα αυτά κι ας έρθουμε στο σήμερα. Αύριο καλούμαστε να συμμετάσχουμε σε ένα δημοψήφισμα. Αύριο καλείται ο λαός να απαντήσει μονολεκτικά με ένα ΝΑΙ ή με ένα ΟΧΙ αν δέχεται τα σκληρά μέτρα των δανειστών χωρίς να επιθυμώ να διακωμωδήσω τόσο το αγγλικό κείμενο που θα πρέπει να μεταφράσει ο μη κατέχων την αγγλική όσο και την υπόσταση του δημοψηφίσματος.
Ας δούμε ποια αλήθεια κρύβεται πίσω από αυτό το δημοψήφισμα. Πάντα καλή τη πίστει ας δεχθούμε πως ο Αλέξης Τσίπρας είχε τη διάθεση να διαπραγματευτεί με τους εταίρους, τους θεσμούς και να κλείσει μια καλή συμφωνία για τη χώρα του. Τα γεγονότα τον διέψευσαν.
Αρκετοί κάνουν λόγο πως αυτό το δημοψήφισμα δεν είναι τίποτα παραπάνω από το περιτύλιγμα ενός νέου μνημονίου με τη συναίνεση του λαού. Άλλοι πιστεύουν πως δεν αναλαμβάνει τι ευθύνες τους και τις μεταθέτει στο λαό. Δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων, των λανθασμένων επιλογών του, ενδεχομένως συμπεριλαμβανομένων παραλείψεων και χρονοτριβών κι ρίχνει την μπάλα στους πολίτες.
Αυτή τη στιγμή η χώρα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος΄ απ’ τη μια η έλλειψη ρευστότητας με τις τράπεζες κλειστές κι ό,τι αυτό συνεπάγεται εσωτερικά και απ’ την άλλη η γνώριμη απόλυτη θέση των δανειστών.
Καταθέτω αποκλειστικά την προσωπική μου άποψη. Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το δημοψήφισμα από θέμα στρατηγικής. Τι επιδιώκει ο Αλέξης Τσίπρας με το δημοψήφισμα; Είναι ένας νέος πολιτικός και προσπαθεί να αποφύγει τη θανατική του καταδίκη. Είναι σαφές. Γνωρίζει τη τύχη των προκατόχων του στα χρόνια της μνημονιακής Ελλάδας.
Απ΄ την άλλη η λιτότητα θερίζει τους λαούς της Ευρώπης. Ένα ηχηρό ΟΧΙ θα αποτελέσει παράδειγμα στις υπόλοιπες χώρες στις όποιες επίκεινται εκλογές. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι αφελής να μην το εκμεταλλευτεί ή να το αξιοποιήσει στο έπακρο.
Τι μας περιμένει από Δευτέρα; Πραγματικά άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου. Βρισκόμαστε σε αδιέξοδες καταστάσεις και ταυτόχρονα μη αναγνώσιμες. Αυτό που αρκετοί αποκαλούν αχαρτογράφητα νερά. Φημολογούνται και ακούγονται σενάρια για κούρεμα καταθέσεων κι επιστροφή στη δραχμή. Ακόμη κι εγώ που υποστηρίζω επιστροφή στη δραχμή έξοδο από την ΕΕ, γνωρίζω πόσο επώδυνο θα είναι μετά από πέντε χρόνια λιτότητας κι ύφεσης. Αυτοί που θα επωφεληθούν σ’ αυτή την περίπτωση είναι οι καταθέτες εξωτερικού κι όσοι έχουν αποσύρει μεγάλα χρηματικά ποσά από τις τράπεζες και τα έχουν κρυμμένα κάτω από τα “στρώματα”.
Ο μέσος Έλληνας δεν καταλαβαίνει τις όποιες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και φυσικά αναφέρομαι σ’ αυτές των θεσμών, των τραπεζών, του ΔΝΤ, της πανίσχυρης Γερμανίας. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε όλοι πως ο λαός θα είναι πάλι το θύμα. Ο λαός θα γογγύξει από το βάρος των φόρων. Kι η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει ύστερα από τη ληστρική φοροκαταιγίδα.
Πέρασε μια δύσκολη εβδομάδα κι αναμένεται μια άγνωστη. Ζήσαμε μια δημοσιογραφική λαίλαπα άνευ προηγουμένου από ανθρώπους που έφαγαν με χρυσές κουτάλες, ανδρείκελα κομματικών μηχανισμών, που μιλούν για διχασμό της κοινωνίας. Δεν είναι της παρούσης να ασχοληθώ με τοξικά απόβλητα.
Όλα τα κόμματα της αριστεράς έχουν πάρει θέση. Είναι γνωστές οι θέσεις του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα των στιγμών. Ποτέ δεν αρνήθηκα τι ψηφίζω, πάντα θα έπαιρνα θέση υπέρ του κάθε κόμματος ανάλογα με την περίσταση. Η δική μου κουλτούρα θα υποστηρίξει το δίκιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το δίκιο του ΣΥΡΙΖΑ όταν κι εφόσον το έχει. Αυτό είναι αποδεδειγμένο κι αδιαπραγμάτευτο.
Ίσως να στεναχωρήσω κάποιους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πραγματικά απογοητεύτηκα. Τα δείγματα γραφής τους δεν είναι και τα καλύτερα με τους διορισμούς των δικών τους παιδιών. Μέτρια ως ελλιπή θα χαρακτήριζα την πολιτική βούληση για τις περιπτώσεις φοροδιαφυγής.
Είμαι ανοιχτή σε κάθε κριτική απέναντι στο ΚΚΕ για πιθανή αλίευση απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, θα απαντούσα πως θα δεν μαλώσω για το ποιος είναι ο καλύτερος δυνάστης, τα μέτρα των θεσμών ή το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ. Στα μέχρι τώρα νομοσχέδια οι θέσεις του ΚΚΕ πότε δεν έγιναν αποδεκτές από την κυβέρνηση για τροποποιήσεις επί των νομοσχεδίων. Επίσης, δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου. Δεν υπάρχουν κοινά σημεία αναφοράς και οι ψηφοφόροι του αποτελούν το 5% του εκλογικού σώματος.
Επαναλαμβάνω οι απόψεις αυτές είναι καθαρά προσωπικές.
Καλό βόλι και καλή τύχη μάγκες!
Μακριά από μένα κάθε μισαλλοδοξία.
