Σήμερα γιορτάζω μια μαύρη επέτειο. Κλείνω τέσσερα χρόνια καριέρας στη μακροχρόνια ανεργία. Ελάχιστοι συνάδελφοι βρήκαν εργασία, άλλοι ξενιτεύτηκαν, όταν έβαλε λουκέτο η εταιρεία. Ήμασταν εκατό συνάδελφοι. Τα λέμε μέσω των κοινωνικών δικτύων. Φιλαράκια έχουν δεχθεί τα χειρότερα εργασιακά καθεστώτα, δηλαδή της μειωμένης εργασιακής ασφάλισης και της απλήρωτης υπερεργασίας. Μισθοί της πλάκας που δεν καλύπτουν τα βασικά έξοδα ενός εργαζομένου. Άλλοι δεν πληρώνονται. Λαμβάνω μηνύματα απελπισίας και φρίκης.
Ανίκανοι και θρασύτατοι πολιτικοί παγώνουν τις τριετίες των μακροχρόνιων ανέργων δήθεν για να δώσουν κίνητρο στις επιχειρήσεις για νέες προσλήψεις.
Πόσες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν από τις μειώσεις μισθών; To ξέρω, λαϊκίζω.
Πλέον οι πολιτικάντηδες της χώρας κάνουν κουμάντο στις προσλήψεις του ιδιωτικού τομέα.
Παντού αδιέξοδα. Πάγωσαν τα χαμόγελα. Εξανεμίστηκαν οι ελπίδες. Χάθηκαν τα όνειρα.
Happy birthday Σοφία!
