Mια ολόκληρη χώρα καθηλωμένη μπροστά στο χαζοκούτι, μια ολάκερη χώρα αποχαυνωμένη από τις σαβούρες που της σερβίρουν οι μετρ της τρομολαγνείας, αβανταδόροι πολιτικών και επιχειρηματικών ραδιουργιών. Πρώτη Μαΐου σήμερα με 1.500.000 μακροχρόνια ανέργους. Πρώην εργαζόμενοι, οικογενειάρχες με τρέχουσες καθημερινές υποχρεώσεις χωρίς εισοδήματα.
Πρώτη Μαΐου σήμερα με εργαζόμενους σε καθεστώς ανασφάλιστης μαύρης εργασίας και το οκτάωρο να θεωρείται είδος πολυτέλειας. Στην ιδανική περίπτωση δεκάωρο ή δωδεκάωρο με πενιχρούς μισθούς των 500 και 700 ευρώ και το αφεντικό να χλευάζει “Αν σου αρέσει, απ’ έξω περιμένουν στρατιές!” Με εργαζομένους μερικής απασχόλησης ή εποχικά απασχολούμενους. Με όσους εργαζόμενους απέμειναν να είναι απλήρωτοι έως και πέντε μήνες.
Πρώτη Μαΐου σήμερα και μιλούμε για απασχολούμενους κι όχι εργαζόμενους.
Πρώτη Μαΐου σήμερα και τα περήφανα γεροντάκια περιμένουν καρτερικά στις ουρές έξω από τις τράπεζες για τις πενιχρές συντάξεις τους που δεν καλύπτουν τα έξοδα και τις ανάγκες των δέκα πρώτων ημερών.
Πρώτη Μαΐου σήμερα και χιλιάδες δυνατά μυαλά να έχουν εγκαταλείψει τη χώρα αναζητώντας τα προς το ζην και ένα καλύτερο μέλλον.
Πρώτη Μαΐου σήμερα και στις πλατείες σήμερα λιγοστός κόσμος να τιμά την εργατική πρωτομαγιά και να διεκδικεί τα εργασιακά κεκτημένα.
Πρώτη Μαΐου σήμερα με τους δημοσιογράφους να εστιάζουν στον σταρ υπουργό οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, που κανείς δεν αμφιβάλλει για τις γνώσεις και την ευγλωττία του, να ερίζει με τα λεγόμενά του «Εν έτει 2015, μετά από πέντε χρόνια καταστροφικής ύφεσης όπου όλοι είναι θύματα, σε τελική ανάλυση, ελάχιστοι είναι οι επιτήδειοι που έχουν κερδίσει απ’ αυτή την κρίση. Η εποχή στην οποία μια κυβέρνηση της αριστεράς ήταν εξ ορισμού αντίθετη με τον χώρο της επιχειρηματικότητας έχει παρέλθει. Αν φτάσουμε σε ένα σημείο όπου θα αναπτυσσόμαστε , τότε μπορεί να ξαναρχίσουμε να μιλάμε για συγκρουόμενα συμφέροντα εργασίας και κεφαλαίου. Σήμερα είμαστε μαζί».
Μόνο που στην ενώ στην Ελλάδα μειώθηκαν οι μισθοί στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και τελικά αυξήθηκαν τα κέρδη των επιχειρήσεων.
Πρώτη Μαΐου σήμερα και είμαι θυμωμένη με όλους που δέχονται παθητικά όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, αμέτοχοι κι άβουλοι μεμψιμοιρώντας για την άθλια κατάστασή μας τηρώντας την ανάλγητη στάση του ωχαδερφισμού. Θυμωμένη για την κοινωνία που ζει χωρίς αξίες και ιδανικά, πειθήνια σε κάθε μορφή πολιτικής άσκησης του κοινωνικού δαρβινισμού που επιβάλλει το κεφάλαιο.
