Sophia vs Sophia

Sophia vs Sophia

11.3.13

Το στοιχειό της Βουλής των Ελλήνων


parliament-Το γλυκοχάραμα με έβρισκε στο Σύνταγμα. Επέστρεφα από νυχτερινή διασκέδαση. Ένιωσα μια διαπεραστική ανατριχίλα αντικρίζοντας τη Βουλή των Ελλήνων. Ο ναός της Δημοκρατίας φάνταζε στα μάτια μου ως στοιχειό, όπου ζόμπι πολιτικοί , υποτελείς σε ξενικά συμφέροντα, αποφασίζουν για την τύχη του ελληνικού λαού.

Ένιωσα θλίψη αναλογιζόμενη πως όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Το κίνημα των Αγανακτισμένων θα ανανέωνε το ραντεβού της στο Σύνταγμα για το απόγευμα με σύνθημα “Φτώχεια, ανεργία, αυτοκτονίες. Φτάνει πια!”. Οι αντιδράσεις της πολιτείας ήταν άμεσες με χρήση χημικών και δακρυγόνων για την καταστολή της ειρηνικής αυτής διαδήλωσης.

Δεν συμπαθώ τη λέξη αγανάκτηση, περικλείει θυμό. Ίσως οι λέξεις προδοσία και αιχμαλωσία να με εκφράζουν περισσότερο. Καριερίστες πολιτικοί ψηφίζουν αντιλαϊκά σκληρά μέτρα με απώτερο σκοπό την πλήρη εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Άλλοι πολιτικοί ονειρεύονται να κυβερνήσουν, άλλοι επιχειρηματολογούν πως οι δικές τους απολύσεις είναι διαφορετικές. Απλόχερα μοιράζονται συγχωροχάρτια σε εμπλεκομένους στα διάφορα σκάνδαλα που αναδύονται στο φως της δημοσιότητας. Οι εξεταστικές επιτροπές αθωώνουν πολιτικούς λόγω αμφιβολιών, εξυμνώντας τους κατηγορούμενους και συγκαλύπτοντας το σαθρό πολιτικό σύστημα.

Δικαστικές αποφάσεις λαμβάνονται για την αντισυνταγματικότητα των μέτρων, αλλά ποιος πραγματικά νοιάζεται;

Κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτοί που θα πρέπει να είναι καθημερινά μάχιμοι στους δρόμους, είναι οι ίδιοι οι βουλευτές, ως εκπρόσωποι των ψηφοφόρων τους. Να αποτελέσουν παράδειγμα για τον ελληνικό λαό. Να κατασκηνώσουν διαμαρτυρόμενοι με απεργία πείνας έξω από τον προαύλιο χώρο της Βουλής, να διαφοροποιηθούν, να στείλουν τα δικά τους πολιτικά μηνύματα.

Τρία πράγματα πρέπει να θυμάται όποιος βρίσκεται στην εξουσία: ότι κυβερνάει ανθρώπους, ότι πρέπει να διαχειρίζεται την εξουσία σύμφωνα με το νόμο, κι ότι δεν θα κυβερνάει αιώνια.